Zo op het oog lijkt de Rallye du Canal du midi een beetje een wedstrijd voor bejaarden. Internationaal, dat wel, er zijn meerdere Australische, Nieuw-Zeelandse en Amerikaanse ploegen. Die toch vooral bestaan uit vriendelijke grijsaards met een voorkeur voor het goede leven. En, opvallend genoeg zijn dat erg vaak ploegen die uit dames en één heer bestaan. Amerikaanse mannen hebben blijkbaar te weinig vakantiedagen voor dit soort fratsen.

Er zijn gelukkig nog een paar ploegen die er echt een wedstrijd van maken. Wij liggen in gevecht met twee ploegen:

Toulouse
Dat zijn de witten. Een ploeg die zo te zien uit één dame en vijf heren bestaat (het is ons niet helemaal duidelijk wat de maximum teamgrootte is). De heren zien er behoorlijk afgetraind uit, maar hun roeien is niet geweldig, en hun sturen al helemaal niet. Ze winnen vooral op het gooi- en smijtwerk bij de sluizen, en daar zijn ze echt heel erg lomp. We verdenken ze ervan om die reden een huurboot te gebruiken. Ze zijn op de eerste dag ook al drie keer omgeslagen. Maar ja, ze zijn dus wel vrij sterk.

Lille
Dat is de groene ploeg. Een jonge mixploeg, in een groene stokoud uitziende boot, die we ervan verdenken een B4 te zijn. Hun boot is in ieder geval duidelijk lichter dan de onze. Hun grootste troef lijkt een man die er op het eerste gezicht ongevaarlijk uitziet, een kleine gebochelde grijze zestiger. Maar hij blijkt buitengewoon sterk, hij rukt die boot op elegante wijze in zijn eentje zó uit het water. En ze roeien ook behoorlijk door.

We zijn overigens niet de enige Nederlanders, Daventria is hier ook met een vier en een skiffeur.