Het duurde gisteren oneindig lang voor Roel en Jeanne terug waren uit de supermarkt (Bart hongerde bijna dood). Dat was niet omdat ze zo traag zijn, of eindeloos weifelden bij het soepschap, maar omdat de supermarkt zo gargantuesk groot was. Zeiden ze…

Dat wilden wij ook zien, dus na een rustig en uitgebreid ontbeten te hebben togen we naar de Carrefour.

En inderdaad. Jeetje, wat een ding. Ik ben geen ervaren hypermarchéganger, maar ook Frankrijk-adepten vonden hem groot. Heel groot. Het personeel reed er rond op rolschaatsen.

Er stonden echte Japanners live sushi te maken, en het schap met doperwtjes in pot was zeven meter breed. En ik hou niet eens van doperwtjes uit een pot. En hoeveel merken madeleines kan een mens nodig hebben? Er waren dan wel weer verdacht weinig merken eendennekken in pot. Blijkbaar vindt niemand dat lekker…

En dan was er nog de non-food. Rijen vol couscousines, snelkookpannen, massagestoelen, wc-brillen, onderbroeken met stripfiguurmotief en tuinstoelen. En, op de afdeling kekke keukengadgets, een schap waarvan we zeker wisten dat niet alleen ons hart, maar ook dat van Jo Achterberg sneller zou gaan kloppen:

Het was een enerverende ochtend!